روز مرگی

زمانهایی هست که دوست داری جایی باشی که نیستی و در عوض به ناچار جایی هستی که دوست نداری باشی...
خوبی این جایی که من دوست نداشتم باشم این بود که اونقدر سرم شلوغ بود که وقت نکردم توی زمان خاصی غبطه مربوطه رو بخورم...
مسیله ما آدمها همینه وقتی در چرخه روزمره گی قرار می گیریم، یاد جاهایی که می تونستیم باشیم و کارهایی که می تونستیم انجام بدیم یا با کسانی که می شد باشیم، نمی کنیم. این سرعت و روزمره گی ما رو از آرزوهامون و اراده مون، از زندگی غافل کرده...

ما می تونیم زندگی بهتری داشته باشیم!؟ ... شاید باید گاهی به جای رو به جلو رفتن به عقب برگردیم راه اشتباهی که آمدیم.

روز مرگی یعنی روزهایی که اجازه نمی دهند به رندگی و آخرش مرگ باندیشی.