غرق شدن در آب بدون خیس شدن

با چشمان بسته به افق خیره می شوم، افقی در انتهای رنگ، آنسوی دریاها، دور از قیل و‌ قال دور از همهمه و دورتر از سکوت‌ حتی. جایی که صدا ابر است و کلام باران...
انگاه تو دیگر تنها تو نیستی تو آنی می شوی که هرگز هیچ کس نبوده است؛ نیستی...؛ همه ی هستی...

این اعجاز موسیقی است؛ رفتن به فراسوی خیال؛ بازگشت به حقیقت از پستوی واقعیت

با سپاس از زبیگنیو پرایزنر