دلیر باش به گفتن

ساخت وبلاگ
کانت با شعار "دلیر باش به دانستن" عصر روشنگری رو پایان صغارت بشر دانسته به نوعی رهایی از بندها و قیودی که پیش از اون بر اندیشه گره خورده بود و بشر رو مثل یک کودک تحت کنترل داشته و اراده او رو زایل کرده بود.
وقتی لابه لای آیات قرآن سر میخورید میشه گفت که اعم تذکراتی به چشم میخوره ترجمانی از همین شعاره یا بهتره به خاطر سابق بودن قرآن بگیم سخن کانت ترجمانی از تذکرات قرآنه.
قرآن بارها به خوانندگانش رو به تعقل و تفکر وامیداره برای عبرت گرفتن اونهم پس از اینکه از اونها میخواد سایر آفاق و انفس باشند.
این مقدمه رو اوردم تا به خاطر این تک شعار کانت متهم به غربزدگی نشم...
اینکه دانستن مقدمه گفتن است آشکار ه و حتی دانستنی که به گفتن نیانجامه رو دانشی ابتره بحث حالای من نیست...
مسئله چیه؟
شاید از طرف کسی شنیده باشید این جملات رو
"نمی تونم دلیلم رو بگم" یا "اگر کمی باهوش باشی دلیلم رو متوجه میشی"
اگر واقعا شنونده کمی هوش داشته باشه خواهد فهمید که از "دلیل واقعی" خبری نیست
وقتی ما دچار عذاب وجدان یا سرخوردگی (یا هر واکنش روانی) بشیم از کاری که کردیم ذهن ما برای اینکه مارو ازین حالت بدر ببره دست به کار میشه تا شرایط رو تحمل پذیر کنه یعنی آغاز "دلیل تراشی" میکنه.
مثلا میخواهید جایی برید مسافرت جور نمیشه، پس غمگین میشید طبیعتا اگر براش برنانه ریزی کرده باشید ذهن از همون لحظه بسته به روحیات شما دست به توجیه میزنه تا شما رو اروم کنه مثلا میگید اصلا بهتر الان اونجا سرده. یا شلوغه یا... دلایلی که تا قبل از اون اصلا بهشون فکر نمیکردید
یا مثلا به کسی قول دادید برید سینما و بعد تحت شرایطی کس دیگه ای ازتون دعوت میکنه یکباره با نفر قبلی زیر قولتون میزنید(شبیه یکی از اتفاقات در فیلم آپارتمان بیلی وایل

در) خب چون آدم خیلی بی معرفتی نیستیم میشینیم دلیل تراشی میکنیم و به اون دیگری میگیم اینکه سر قولم نموندم دلیلی داشتم اگر باهوش باشی میفهمی...
سوای این مثالها(که در مثل مناقشه نیست) چرا از طرف مقابل انتظار حدس داریم و اندکی هوش که دلیل ما رو حدس بزنه
روشنه چون ذهن میدونه این دلیل بیرونی و واقعی نیست سعی میکنه اون رو واقعی جلوه بده اونهم به همین طریق ساده وقتی طرف ساده مقابل دنبال دلیل میگرده و یا اینکه حدسش بزنه اون دلیل وجاهت پیدا میکنه (در واقع قاتل حجیت قتل رو از مقتول میگیره)...
گفتن این که نمیتونم دلیل رو بگم یا حدس زدنیه با اندکی هوش، تا عمقش توهین آمیزه
لطفا به شعور هم توهین نکنیم.
دلیر باشیم به گفتن ( البته این شامل گفتنی میشه که حق طرف مقابله نه اینکه ما هرچیزی رو بگیم به هرکسی)
و یک نکته دیگر اینکه اگر زمانی رسید و نتونستید کاری رو تا آخر انجام بدید به آغازش لعن و نفرین نکنید.
هیچ کودکی صفر رو به خاطر اینکه نتونسته ده رو بگه نفرین نکرده.
لطفا به خدا و نعمت اراده ای که بهمون داده احترام بذاریم. سجاده و تسبیح و مهر اسباب نمازند و نماز اسباب عبادت. اینها مقدمه است اصل عبادت چیز دیگری ست
*فاذا فرغت فانصب* (94: 7)


از ذهن پراکنده جز پراکندگی ناید پدید. از تویی که خوندی عذر میخوام

+ نوشته شده در دوشنبه بیست و پنجم دی ۱۳۹۶ساعت 19:44 توسط خرداد |
خسته نباشید...
ما را در سایت خسته نباشید دنبال می کنید

برچسب : نویسنده : haraaf بازدید : 186 تاريخ : يکشنبه 1 بهمن 1396 ساعت: 21:02